Valento (lingvistiko)

En lingvoscienco, valento estas la nombro de verbaj argumentoj regataj de predikato. Verboj estas tipaj predikatoj. Valento estas rilata (sed ne egala) al subkategoriigo kaj transitiveco, kiuj nombras nur objektajn argumentojn, dum valento nombras ĉiujn argumentojn, inkluzivante la subjekton. La lingva signifo de valento venas el la signifo de la valento en kemio. La unua uzo de ĉi tiu metafora signifo troviĝas en eseoj de Charles Sanders Peirce en 1897, ^[1] kaj ĝi aperis denove en la referaĵoj de lingvosciencistoj en la 1940-aj kaj 1950-aj jaroj. Oni konsideras, ke Lucien Tesnière establis la valentan koncepton en lingvoscienco. ^[2] Allerton (1982) faris la signifan distingon inter semantika valento kaj sintaksa valento.

1. ↑ Przepiórkowski (2018) esploris la originoj de la metaforo valento en lingvoscienco.
2. ↑ Tesnière prezentis la valentan koncepton en sia libro Éléments de Syntaxe structurale (Elementoj de struktura sintakso) (1959).